بیجار فرشی است با تراکم بالا وپرز فشرده و نسبتا بلند که در زمره فرشهای روستایی باف ایران بشمارمیرود.گره فرشهای بیجار ترکی وخواب گره رو به پایین وسمت راست فرش است ودرشهرها وروستاهای مختلف منطقه به صورت لول – نیم لول وتخت بافته می شود.
تکنیک بافت- طرح- رجشمار و رنگ آمیزی درمناطق مختلف متفاوت است وبه دو صورت گره با انگشت وگره باقلاب بافته می شود.درمناطق افشار تکاب وبیجارودیواندره گره زدن الیاف وپود دهی قالی به کمک انگشتان دست است وبافنده پس ازاتمام گره ها در هررج ابتدا پود زیر را ازمیان تارها ردکرده باوسیله ای به نام دفه با شدت کمی می کوبد سپس پود رو را که نخی نازک است با کمک دفه ای کوچک بصورت مارپیچ دور تارها پیچیده وبر روی گره ها می خواباند. بعد طنابی که ترکها (باسترق) وکردها (سرپو) می نامند ازبین تارها عبور داده با دفه ای بزرگ به شدت می کوبد و باسترق یا سرپو را برمی دارد. وشیرازه رادر حین بافت می پیچد. ضربات سنگین دفه باعث فشرده شدن گره ها وپودها به هم شده وبافته ای با استحکام واستقامت زیاد خلق می شود.
درمناطق بوکان و سقزالیاف پشم وابریشم باکمک قلاب گره زده می شود وپودها با وسیله ای سیخ مانند که شیش نام داردبرروی هر رج قرارمی گیرد وبزرگی وشدت ضربات دفه کمتر از منطقه افشاروبیجار است به همین دلیل شکستگی طرحها که سابقا درفرشهای بیجار بسیار دیده می شد کمتر است واکثر نقشه ها گلدار وفرشهای گرد با این روش بافته می شود وشیرازه پس از اتمام بافت قالی پیچیده می شود.